Terugblik op...

Hooi!

De scholen zijn voor iedereen inmiddels al begonnen en ik ga alweer een maand naar school.
De trainingen zijn weer een poosje bezig en luilekkerland is van de baan afgeveegd. Het is mijn examenjaar en dat betekend dat het flink knokken wordt. Gelukkig gaat het tot nu allemaal goed. Soms staar ik voor me uit en blik ik terug op mijn zomervakantie. 
Ik heb zo'n ontzettend leuke vakantie gehad :)
Ik ben naar Frankrijk gegaan bij Normandië. Het weer was super, de mensen waren super en de camping (ja, nog steeds na al die jaren) was ook weer top!

Omdat wij Limburgers één van de eerste waren die zomervakantie hadden, was mijn vakantievriendinnetje van het afgelopen jaar er nog niet toen ik aankwam in Frankrijk. Ik heb het toen maar gezellig met mijn broertje gemaakt en ik moet zeggen dat we de hele vakantie door goed met elkaar zijn opgeschoten! Daar ben ik wel blij om. Vier dagen later sprong ik een gat in de lucht toen ik een sms'je kreeg dat ze onderweg waren en waarschijnlijk een dag eerder zouden aankomen dan gepland. De volgende dag stonden ze weer op hun vertrouwde plekje met caravan en tent. Het leek de dag van gister toen ik haar weer zag. Terwijl we elkaar een heel jaar niet gezien hadden. We hadden door het jaar heen wel contact via social media, maar dat was ook het enige. Van afspreken was er toen niet veel van gekomen. Maar goed samen met die vakantievriendin, haar zus en mijn broertje gingen we de eerste avond al een rondje op de camping lopen. 

Met lieve Natasja!

We kletsten gezellig bij en zagen een groep jongeren waarmee we blikken uitwisselden. We hadden het idee dat ze over ons aan het praten waren, dus dat gingen wij ook over hun doen. Toen kwamen ze op een gegeven moment naar ons toe en vroegen aan ons of we zin hadden om die avond mee te gaan naar het kampvuur op het strand. Het leek ons een leuk idee dus zeiden we ja. Toen we daar aankwamen rond een uurtje of tien in de avond was het een beetje awkward. We konden bijna geen namen en vanwege de rook van het kampvuur konden we ook niet zien wie wie was. Sommige stelden zich voor en anderen schonken geen aandacht aan ons. We zaten met z'n viertjes een beetje afgezonderd bij de groep. Iedereen kletste met elkaar en het zag er gezellig uit. Gelukkig werden we op een gegeven moment uit ons lijden verlost. Er gingen mensen tegen ons praten en uiteindelijk kwamen er ook gesprekken waarin wij een rol speelden. Dit ging eigenlijk zo'n beetje drie avonden door.

Kampvuur

We konden vanaf dat moment bijna van iedereen de namen en hadden ook wel min of meer met iedereen contact gelegd. Overdag troffen we elkaar meestal aan in de pingpong hal. Meestal zaten we daar maar wat en waren er maar een paar zo fanatiek die gingen pingpongen. Dan was het etenstijd en was het even uitgestorven qua jongeren, maar rond een uur of 20:00 troffen we elkaar weer allemaal in het afwasgebouw. Tja, that's camping life. O ja, er waren natuurlijk ook van die mensen die in een huisje zaten en die dus niet met 3 vieze pannen, kopjes, borden en bestek met etensresten er nog op hoefde af te wassen. Maar ook die mensen zag je meestal bij de afwas staan. Sommige keken toe en anderen waren weer zo lief om mee te helpen. Dan bleef het even rustig en troffen we elkaar weer rond een uur of tien in de avond aan. Er gingen mensen ondertussen naar huis en er kwamen weer nieuwe mensen bij. De groep varieerde daardoor steeds weer. Uiteindelijk hadden we een vaste groep voor ongeveer twee weken schat ik zo. Met die groep zijn we ook overdag dingen gaan 'ondernemen.' Dan heb ik het vooral over luieren aan het zwembad, bodyboarden in de zee, op het strand liggen bakken, maar we zijn ook de bergen opgelopen om bunkers te bekijken. Wat was het warm die dag! Het leek wel een sauna daar boven. Één van de jongens vond het nodig om vuurwerk af te steken in de bunker tot twee keer toe. Ze hadden de knal alleen niet gehoord op de camping, wat een beetje jammer was. De rest van de vakantie hebben we eigenlijk zo doorgebracht. Ik ben nog drie keer Cherbourg in geweest met mijn ouders en broertje om te winkelen. Dat was dan ook weer gezellig.

In de loop van die tweede week gingen er al wat mensen naar huis. Opeens moesten we van heel veel mensen afscheid nemen. Gelukkig heb ik met de meeste nog contact. De groep werd steeds kleiner, maar toen kwam ook eindelijk een andere vakantievriendin van het voorgaande jaar aan en twee andere toffe jongens, waarvan het accent wel heel grappig was. Alhoewel ik er niks over mag zeggen, want Limburgs vonden ze ook maar een raar taaltje. Ik werd constant uitgelachen door een paar mensen. Ik zei bijvoorbeeld drinken inSCHUDDEN. Iedereen lachte zich kapot en er werd mij even flink in de oren geknoopt dat het inSCHENKEN moest zijn. 
Ook als je drinken van een fles naar een andere fles wilt schudden. 
Zie je nu zeg ik het weer. Het is dus niet omschudden, maar overgieten. Ik ben nu ook eigenlijk sterk aan het twijfelen of de mensen hier in mijn eigen omgeving dat ook zo zeggen als mij. Drinken inschudden of dat ze inschenken zeggen. Misschien zeggen ze beide en anders ben ik gewoon een tikkeltje raar :) Ach, ik ben gewoon uniek zeg ik dan maar! De laatste paar dagen braken aan voor mij. Ik wilde nog niet naar huis :( Het was gewoon té gezellig met iedereen. Toen brak de avond aan en werd het toch langzaam tijd om te vertrekken. Ik liep samen met een paar mensen terug naar de caravan die al klaar stond voor vertrek. Ik liep de caravan in en hoorde mijn vader tegen een vriend van me zeggen. 'Er staat een gieter achter de caravan.' Dat klonk niet goed :O
Ik kwam buiten, werd vastgepakt en kon niet meer weg rennen. De gieter werd gevuld met koud water. De kraan werd dichtgedraaid en hij kwam op me af gelopen. Toen trok ik me los en zette het op een rennen! Ik gilde de hele camping bij elkaar dat hij me niet nat mocht maken, maar mijn voetjes hadden het al snel begeven op de pijnlijke ondergrond en je kunt nu wel raden wat er gebeurde. Ik kreeg de hele gieter over me heen gegoten. Niet één keer, nee meneer deed er nog een keer boven op. Ik was helemaal doorweekt en ik had nog twee uur op de klok over, voordat ik in de auto moest zitten om weer terug te gaan naar het zuidelijke Limburg. 'Ach, nu kan ik net zo goed nog even de zee in.' Was het eerste wat ik zei, nadat iedereen me had uitgelachen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Met kleren en al ging ik met die vriend die me had nat gemaakt de zee in. 'Te koud, nee ik heb geen bikini aan of deze zwembroek mag niet nat worden.' (Die laatste opmerking snap ik nu eigenlijk nog steeds niet). Waren de smoesjes van degene die op het strand achterbleven. Toen ging ik me douchen en toen ging het allemaal nog sneller dan dat het van te voren al ging. De klok sloeg half negen en het was tijd. Tijd om te gaan, tijd om iedereen gedag te zeggen, tijd om afscheid te nemen van het strand, kampvuur, pingpong hal, afwasgebouw en het zwembad. Nadat ik iedereen een dikke knuffel had gegeven, stapte ik de auto in. Onderweg heb ik nog een traantje gelaten, omdat ik iedereen zo mistte :'( , maar ook veel geslapen. Toen ik wakker werd, was ik thuis :)

  

tumblr

Het was wel raar om weer thuis te zijn. Ik had het gevoel dat ik de volgende dag weer terug zou gaan naar Frankrijk. Thuis heb ik iedereen toegevoegd van vakantie op Facebook en ben lekker gaan kletsen op whatsapp. Nu nog steeds eigenlijk. Zo lijkt het toch nog een beetje alsof je bij elkaar bent. Ik heb twee weken geleden afgesproken met een paar mensen van vakantie. Het was weer net zoals met die vakantievriendin, de dag van gister dat we elkaar hadden gezien. Het was dit keer in werkelijkheid alleen geen heel jaar, maar gelukkig maar een paar weken. 'Ja, dit was wel zo ongeveer wat ik had verwacht van Limburg.' Zei een van hen. Wijsneus dat hij is. 'We rijden Limburg binnen en er is meteen regen.' Zei zijn broer. Het weekend was super gezellig met iedereen, maar aan al het leuks komt ook weer een eind:( De volgende keer gaan we naar hun toe en ik kijk daar nu alweer naar uit! Door deze post ben ik weer helemaal in de vakantiestemming gekomen. Woepsie! Er ligt namelijk nog een hele berg huiswerk op me te wachten en de tijd tikt ook steeds sneller door. Voor we het weten staat de herfstvakantie weer voor de deur. Nog even een paar weekjes volhouden. Ik ben in ieder geval van plan om mijn herfstvakantie optimaal te benutten en hem lekker vol te plannen. Maar nu roept school me. Wiskunde formules wachten op me en mijn grafische rekenmachine begint op hol te slaan. Ik moet hem maar even kalmeren door wat wiskunde sommen te gaan maken. 

Liefs