Second home ♥

Hebben jullie ook zo'n plekje, waar je je echt helemaal thuis voelt? 
De omgeving is je bekend, de mensen zijn bekend en het voelt gewoon vertrouwd. 

Little me :)

Zo'n plekje heb ik dus. Namelijk waar ik al 7 jaar kom. Genaamd Les pieux. Het ligt in 
Normandië in Frankrijk. Als je nagaat heeft het campingpersoneel mij zien opgroeien. Ze zagen je iedere zomer weer op hun camping verschijnen en ieder jaar was je weer wat groter en ouder. Dat is best een leuke gedachte! Zo gauw ik op deze camping ben, voel het alsof ik thuis kom. Ik weet 'precies' waar alles ligt en staat. Wie het vaste campingpersoneel is en hoe ze heten. Mensen staan op hun vertrouwde plekje en ook wij hebben een vaste plek waar we altijd staan met onze caravan. Vrijwel direct aan het strand. Mijn eerste keer op deze camping...

Samen delen?

Ik was geloof ik 8 of 9 jaar toen ik er voor het eerst kwam. We gingen de eerste keer met een groep kennissen en mijn ouders vonden de camping zo leuk dat we het jaar erop weer hadden geboekt. Het jaar daarna zijn we met die zelfde groep kennissen meer naar het zuiden van Frankrijk gereden. Mijn ouders vonden die camping niet zo'n pretje. Er was een mega zwembad en dat vonden ik en mijn broertje op die leeftijd helemaal het einde. Wij wilden weer terug! Mijn ouders waren het hier niet mee eens en vanaf toen gingen we jaren achter elkaar terug naar Les pieux. Het werd op een gegeven moment een beetje saai. Het is een kleine camping met weinig te doen voor jongeren. Voor jonge kinderen zijn er de hele week door activiteiten. Het strand ligt meteen aan de camping. Vanaf onze plaats ben je 20 stappen van het strand verwijderd. Dat is een groot pluspunt.

De wel bekende 'het zonnetje in je hand' foto

Ik zat toen nog in die periode dat ik heel onzeker was en dat ik niet op iemand af durfde te stappen. Ik maakte vanwege die reden ook bijna geen vrienden en dat maakte de vakantie ook een beetje saai. Mijn broertje daarentegen had zo nieuwe vrienden gemaakt. Hij verveelde zich geen dag. Ik trok vooral met mijn moeder op, omdat mijn vader ook continu bezig was. Jaren vlogen voorbij en we werden ouder. Ik had het op een gegeven moment helemaal gehad en wilde absoluut niet terug naar Les pieux. Ik vertikte het gewoon. Mijn ouders namen me eindelijk serieus en hadden besloten om naar het Zuiden te gaan. Tegen de grens van Spanje. De omgeving was wel mooier en er was zoveel te zien, maar mijn ouders zijn een beetje 'saai' op dat gebied dus we bleven vooral op de camping. Af en toe maakten we wel een uitstapje, maar die waren niet echt bijzonder. Zo reden we met een toeristen treintje over de bergen heen langs de kust. Verder was het veel te warm en ook hier was ik te verlegen en vond ik het moeilijk om contact te leggen. Toen hebben we midden in onze vakantie nog getwijfeld om onze spullen in te pakken en te vertrekken naar Les pieux, maar dit had weinig zin aangezien we dan alles moesten inpakken en weer opbouwen. Dit kostte te veel tijd. Dit was dus een minder jaar. 

Met mijn broertje

Dus je raad het al, we gingen het jaar daarna, 2012, weer naar Les pieux. Ik was veranderd en was niet meer zo verlegen als in het begin. Wel vond ik het nog steeds moeilijk om contact te leggen. Dat blijft ik toch wel houden denk ik. Als ik het nu bekijk ben ik er wel sterk op vooruit gegaan. Ik heb nu veel meer durf om mensen aan te spreken en als je eenmaal de klik hebt gevonden met elkaar dan voelt het ook vertrouwd :)

Maar goed om niet af te dwalen....
2012. Hier kwam ik een meisje tegen, Natasja, die ik eigenlijk al vanaf dat ik in Les pieux op vakantie ga al ken, maar ik had nooit echt tegen haar gesproken. Geen idee waarom eigenlijk? Zij was sowieso 2 jaar jonger. De precieze reden weet ik niet. In dat jaar had ik een groep ontmoet bij de ping pong hal. Dit is eigenlijk wel dé plek waar je mensen ontmoet en een groep leert kennen. Natasja kende ik al en zij behoorde ook bij die groep. Ik had me voorgesteld, was een beetje awkward, maar ik ging die avond dus mee met die groep mensen. In het begin had ik het idee dat het niet mijn type mensen waren, maar ik dacht ach, je moet elkaar gewoon wat beter leren kennen. Mijn gedachte klopte. Het werd al snel heel gezellig. Ik werd geaccepteerd door de groep. Om het zo maar even te zeggen en met 3 meiden heb ik het heel goed kunnen vinden. Waarvan ik 2 afgelopen zomer nog heb gezien :D

Ik weet niet meer wat we precies deden de hele vakantie door, maar wat het ook was het was altijd gezellig. Met sommige mensen heb ik nu zelfs nog wel eens contact mee op Facebook. Dat is dan zo leuk om te horen hoe het gaat met die persoon. Op die manier verlies je elkaar niet uit het oog. Toen deze vakantie was afgelopen, had ik alweer zin in het volgende jaar. Na een jaar lang hard geploeterd te hebben op school en ik over was naar havo 5 kon ik genieten van mijn vakantie. Ik was er dit jaar ook écht aan toe. Ik wist van te voren dat Isabel en Natasja zouden komen. Isabel helaas in de laatste week dat ik in Frankrijk was, maar Natasja gelukkig 4 dagen na mijn aankomst. Als je de hele terugblik van mijn zomervakantie wilt lezen moet je even hier klikken. Deze vakantie had ik meer zelfvertrouwen en meer spontaniteit dan andere jaren. Het was ook wel fijn dat ik Natasja in het begin al kende. De groep die we hadden, was super gezellig!

oeps, ik zie nu dat er een paar mensen zijn afgesneden. Sorry haha

Dit was de groep nadat er al een paar mensen weg waren. 
Die mensen die weg waren gegaan, heb ik ook maar een paar dagen gekend. 

Mijn broertje mag natuurlijk niet ontbreken. Ook met hem heb ik een super vakantie gedeeld. We hebben het deze vakantie super goed met elkaar kunnen vinden. Mijn ouders waren verbaasd en konden het stiekem niet geloven hoe we met elkaar zijn omgegaan. Ik vind het super fijn dat we elkaar nu ook beter begrijpen en ik hoop dat dit zo grotendeels op deze manier verder gaat. 
Ps: Eenmaal thuis was het weer gekibbel, maar hé zo houden we wel de spanning erin voor onze ouders ;)

En dit was de groep een paar dagen voor mijn vertrek. Hij is heel wat gekrompen, maar dat maakte het zeker niet minder gezellig. Jesse (1e links) en Corné (3e links) waren erbij gekomen. Super gezellige maatjes waren dat. Met één van hun heb ik nog bijna elke dag contact. Super leuk vind ik dat! Natuurlijk kun je niet voor eeuwig contact blijven houden, maar voor zo lang het duurt vind ik het super leuk. De rest die op de foto staat heb ik ook nog veel contact mee. Dit is dan ook eigenlijk het groepje waarmee ik echt een soort van 'band' heb gecreëerd. Deze vakantie, 2013, was de aller beste vakantie tot nu toe! Er moet veel gebeuren om dit te overtreffen. De gezelligheid en alle praatjes en kreten mis ik nog steeds iedere dag. Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor de leuke vakantie en hopelijk zie ik iedereen snel weer :)

Liefs