Heb jij dat ook dat je voor jezelf steeds een nieuwe uitdaging wil ontwikkelen? Ik had tijdens de vakantie inspiratie en uiteindelijk schreef ik een kort verhaal. Even voor de duidelijkheid. Het verhaal is geheel verzonnen, net zoals de meeste boeken en films ;) Veel plezier!
Ik heb hem niet eerder gezien en bekijk hem aandachtig als ik wat van mijn taart weg snoep. Ik breng het vorkje langzaam richting mijn mond en observeer zijn lichaam. Ik laat het stukje taart van mijn vorkje afglijden en geniet. Zowel van hem als van mijn taart. 'Hoe gaat het op school?' Vraagt de vrouw die naast me zit. Ik was vergeten dat ik met haar in gesprek was. 'Goed.' Antwoord ik. Ik kijk haar niet aan en vertel ook niet verder. Mijn ogen kunnen zich niet losmaken van hem. Starend kijk ik naar hoe hij praat met mijn tante. Zijn lippen zijn vol en zien er zacht uit. Zo zacht als baby billetjes. Hij zou goed kunnen kussen. Hij pakt het schoteltje, waar zijn taart op ligt, vast en neemt een stukje taart op zijn vork. Zijn vork gaat richting zijn mond en op dat moment zie ik dat hij me bekijkt vanuit zijn ooghoek. Zit mijn haar goed? Heb ik niks tussen mijn tanden? Denk ik op het moment als ik naar hem lach.
Ik sta op van mijn stoel en besluit om de lege schoteltjes en kopjes op te ruimen. Ik ga eerst de tafel af waar ik aan zit en vervolgens de tafel waaraan hij zit. Hij heeft het laatste restje taart nog op zijn schoteltje liggen. 'Eet je dat nog op?' Vraag ik met een zachte, lieve stem. Hij schud zijn hoofd en beweegt zijn hand naar het schoteltje. Zijn warme handen raken de mijne terwijl hij zijn schoteltje op de andere schotels zet. 'Lukt het? Of moet ik even helpen?' Vraagt hij met een spannende stem. Waarschijnlijk klonk zijn stem gewoon dood normaal, maar in mijn hoofd klonk het spannend. 'Nou, misschien kun jij de kopjes even meenemen en in de keuken zetten.' Ik wijs met mijn hand naar de tafels en ik loop alvast richting de keuken en zet de schoteltjes op het aanrecht. Ik smeer de taartresten die aan mijn vingers zijn blijven plakken langs mijn gezicht. Onbewust, maar ook weer een beetje bewust.
Op het moment dat ik een doekje wil pakken om mijn gezicht schoon te maken komt hij binnen met de kopjes. 'Waar kan ik deze neer zetten?' Ik wijs naar het aanrecht, waar ook de schoteltjes staan. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en vergeet even de taartresten die ik van mijn gezicht af zou halen. Hij begint te grinniken en wijst naar zijn wang. Ik weet niet wat hij bedoelt en werp hem een lach toe. Hij schud met zijn hoofd en ik zie dat hij zijn hand richting mijn gezicht beweegt. Eindelijk. Zijn lippen zullen de mijne raken. Zijn volle, zachte lippen. Ik bereid me voor, maar uiteindelijk gaan zijn lippen niet richting mijn mond, maar zijn handen naar mijn wang. Hij wrijft het taartrestje weg en ik voel dat ik rood word. Rood van schaamte. Ik kon wel door de grond zakken. Daarna blijft hij me aankijken en pakt me vast. Hij drukt me tegen zich aan en streelt met zijn handen mijn rug en haren. Dit keer weet ik het zeker. Zijn lippen op de mijne. Bij die gedachte zaten zijn lippen op de mijne. Zijn tong glijdt mijn mond binnen. Het zijn liefdevolle, passievolle zoenen. Deze zoenen zijn de beste zoenen die ik op mijn verjaardag heb gekregen, ze overtroffen zelfs de taart.
Liefs
ps: Vinden jullie dit soort korte verhalen leuk om te lezen? Laat het me weten dan zullen er meerder online komen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten